True Experience-सत्य अनुभव-Episode-3

भाग-३

(मराठी) 

सत्य अनुभव 

नमस्कार, 

⚉ निकी रुपेश व मी असे आम्ही सर्व श्रीयुत पिळणकर राहणार ठाणे यांच्याकडे वास्तूपरीक्षणासाठी जायचे ठरविले पण योगायोगाने मी त्यांच्या घरी सर्वात आधी पोहचलो. घर एका बैठ्या चाळीत होते त्या घराला एक छोटी खिडकी व एकच पुढील दार होते घरावर पत्रे असलेली दहा X पंधराची रूम असे त्यांचे घर होते .

      

खूप पाऊस पडत होता तरीही मी त्यांचे घर शोधत-शोधत त्यांच्या घरी पोहोचलो व दाराची कडी वाजवत दारातून आवाज दिला की पिळणकर आहेत का? त्याबरोबर त्यांच्या घरातील किचन मधील मला एक नऊवारी साडी नेसलेली बुटक्या बांध्याची वयोवृद्ध स्त्रीने वाकून पाहिले व ती पटकन आत सरकली.  पिळणकर दारात आले, या महाराज या मी तुमचीच वाट पाहत होतो .....

                              Image by Adina Voicu from Pixabay 

पिळणकरानीं मला बसण्यासाठी खुर्ची देत माझे स्वागत केले. मी त्यांना प्रश्न विचारला की, आत मध्ये तुमची आई आहे का? तेव्हा ते म्हणाले की नाही, बायको कामाला गेली आहे. घरात मी आणि माझी छोटी मुलगी आम्ही दोघेच आहोत. मी मुलीला शाळेत पाठवण्याच्या तयारी आहे. त्यावर अचंबित होऊन मी त्यांना प्रश्न केला कि कसे शक्य आहे? आत येताना मी एका वयोवृद्ध स्त्रीला पाहिले होते.

पिळणकरानी मला सांगितलं तुम्ही किचनमध्ये येऊन खात्री करू शकता त्यांच्या छोट्याशा रूममध्ये गेलो आणि पाहिले तर तिथे कोणीच नव्हतं. बरं आतून निघून जाण्याचा इतर कुठलाही मार्ग नव्हता, त्यामुळे मी थोडा विचार करू लागलो की, हा काहीतरी वेगळा प्रकार आहे त्यावेळेस मला पिळणकरानीं पुन्हा कसून विचारले की तुम्हाला कोण दिसले? त्यावर मी त्यांना सांगितलं जर तुमच्याकडे काही तुमच्या नातेवाईकांचे फोटो अल्बम असतील तर मला द्या त्यातील ती व्यक्ती तुम्हाला ओळखून दाखवू शकतो.

त्यावर त्यांनी आपल्या घरातील एक फोटो अल्बम माझ्या हाती ठेवत म्हणाले की महाराज यातली ती व्यक्ती कोण आहे जरा मला सांगाल का? म्हणून मी तो फोटो अल्बम बघू लागलो तेव्हा एका वृद्ध स्त्रीच्या फोटोवर बोट ठेवत असे सांगितले की ही ती व्यक्ती आहे. त्यावर त्यांनी मला सांगितले की ही माझी सासू आहे आणि त्या आता हयातीत नाही परंतु त्या मरताना मला म्हणाल्या होत्या की, मी सदैव तुमच्यासोबत राहीन.

आपली कितीही जवळची व्यक्ती असली पण जेव्हा ती मृत पावते तेव्हा तिची इच्छा-आकांक्षा आपल्या लोकांमध्ये अडकून असते. त्या मृतात्म्यास मोक्ष मिळणे गरजेचे असल्याने पिळणकराना त्यांच्या या निर्णयावर मी आक्षेप घेऊन तुमच्या सासूबाईंच्या आत्म्यास मुक्ती मिळावी यासाठी आपण प्रयत्न करावा असे सांगितले.

पिळणकरानी या गोष्टीला मान्यता देऊन आपण लवकरात लवकर हा विधी-कार्यक्रम उरकुन घ्यावा असे त्यांनी मला विनंती केली, शिवाय माझ्या बहिणीला काही प्रॉब्लेम्स आहेत असे त्यांनी सांगितले. कारण ती उच्चशिक्षित असूनही तिला चांगले स्थळ-नोकरी मिळत नव्हते. असे समजले की, जेव्हा तिचे वडील मृत्यू पावले त्यावेळेस ते कायमस्वरूपी तिच्या अंगात संचार केला होता. या सर्व समस्येसाठी आपण लवकरात लवकर सहकार्य करावे यासाठी पिळणकर मला विनवणी करू लागले.

योग्य दिवशी आम्ही त्यांच्याकडे कार्यासाठी गेलो. सर्व कार्यक्रम पार पडल्यानंतर घरच्या मंडळींनी माझ्याकडे प्रश्नोत्तरास सुरुवात केली. मी सहजच पिळणकरानच्या  बहिणीला विचारले, आज तुझ्या अंगात वडिलांचा संचार आला नाही का? त्यावर ती माझ्याकडे डोळे वटारून रागाने पाहू लागली आणि बेभान झाली. इतक्यात किचनमध्ये मला सासूबाईंच्या आत्म्याची जाणीव झाली होती तिथे एखादा पक्षी तडफडावा त्याप्रमाणे एका बकेटमध्ये काहीतरी तडफडत होते. माझ्यासोबतच्या सहकाऱ्यांना मी आत जाऊन पाहण्यास सांगितले असता कुणाचीहि हिम्मत होईना. शेवटी त्यापैकी एकाने आत जाऊन पाहिले असता तेथे काहीच नव्हते.

तेथे उपस्तित सर्वजण भयभित झाले कारण स्वयंपाक घरात तसे काहीच नव्हते. अनेकांच्या चेहऱ्यावर प्रश्नचिन्ह होते. त्या घरात वावरणाऱ्या शक्तीचे कोंदण झाले होते. नाथांच्या कृपेमुळे त्या शक्तीला मोक्ष मिळाला होता. काही कालावधीतच पिळणकरांचे व्यवस्थित बस्तान बसले तसेच त्यांच्या मागोमाग त्यांच्या बहिणीचेही व्यवस्थितरित्या लग्न पार पडले.  ते सर्वजण सुखी आहेत.

अध्याय-३

( हिन्दी )

सत्य अनुभव

नमस्ते,

⚉ निकी रूपेश और मैं सभी ने वास्तुपरीक्षण के लिए श्री पिलंकर, ठाणे यहाँ जाने का फैसला किया, लेकिन संयोग से मैं पहले उनके घर पहुँच गया। घर में एक छोटी सी खिड़की और एक सामने के दरवाजे के साथ एक बैठक का कमरा था।

      

भले ही भारी बारिश हो रही थी, मैं उनके घर की तलाश में उनके घर पहुँच गया और दरवाजे की घंटी बजाई और दरवाज़े से ही आवाज दी कि क्या कोई हैं। उसी समय, उनके घर की रसोई में, एक बुजुर्ग महिला, जो नौआरी साड़ी पहने हुए थी, उसने मुझे झुक कर देखा और जल्दी से अंदर खिसक गई। पिलंकर द्वार पर आया, आइये महाराज, मैं आपकी प्रतीक्षा कर रहा था ....।

पिलंकरने मुझे बैठने के लिए कुर्सी देकर मेरा स्वागत किया। मैंने उनसे पूछा, क्या आपकी माँ अंदर हैं? फिर उसने कहा कि नहीं, पत्नी काम पर गई है। मेरी छोटी लड़की और मैं दोनों घर पर हैं। मैं लड़की को स्कूल भेजने के लिए तैयारी कर रहा हूं। आश्चर्यचकित होकर, मैंने उनसे पूछा कि यह कैसे संभव था। अंदर आते हुए मैंने एक बुजुर्ग महिला को देखा था।

पिलंकरने मुझे बताया कि आप रसोई में आ सकते हैं और सुनिश्चित कर सकते हैं. तब मैंने उनके छोटे से कमरे में झांककर देखा पर वहाँ कोई नहीं था । खैर, बाहर निकलने का कोई और रास्ता नहीं था, इसलिए मैंने एक पल के लिए सोचना शुरू किया, यह कुछ अलग है। मैंने उनसे कहा कि यदि आपके पास आपके रिश्तेदारों के कुछ फोटो एल्बम हैं, तो मुझे दे दें ताकि उसमें मौजूद व्यक्तिकी पहचान हो सके।

उसने मुझे अपने घर का एक फोटो एल्बम सौंपा और कहा, "महाराज, क्या आप मुझे बता सकते हैं कि यह व्यक्ति कौन है?" इसलिए जब मैंने उस फोटो एल्बम को देखना शुरू किया, तो मैंने एक बूढ़ी महिला के फोटो की ओर इशारा किया और कहा कि यह व्यक्ति है। उसने मुझे बताया कि वह मेरी सास थी और वह अब जीवित नहीं थी, लेकिन जब वह मर गई तो उसने मुझसे कहा कि मैं हमेशा तुम्हारे साथ रहूंगी।

कोई फर्क नहीं पड़ता कि आप किसी व्यक्ति के कितने करीब हैं, जब वह मर जाता है, तो उसकी इच्छाएं आपके लोगों में फंस जाती हैं। चूँकि उस मृत आत्मा को मोक्ष की आवश्यकता है, मैंने उनके निर्णय पर आपत्ति जताई और पिलंकर से कहा कि हमें आपकी सास की आत्मा को मुक्त करने का प्रयास करना चाहिए।

पिलंकरने इस बात को स्वीकार किया और मुझे जल्द से जल्द अनुष्ठान खत्म करने को कहा, जिससे मेरी बहन की भी कुछ परेशानीया है वह दूर हो। क्योंकि उच्च शिक्षित होने के बावजूद भी उनके बहनकी शादी और नौकरी नहीं मिल रही थी। यह समझा जाता है कि उसके पिता की मृत्यु के समय, यह उसके शरीर में स्थायी रूप से समाया हुआ था। इन सभी मुद्दों के लिए पिलंकर ने मुझसे जल्द से जल्द सहयोग करने का आग्रह किया।

शुभ दिन हम उनके घर हवन अनुष्ठान करने गए। सभी घटनाओं के समाप्त होने के बाद, घर के सदस्योंने मुझसे पूछताछ शुरू कर दी। मैंने बस पिलंकरन की बहन से पूछा, "क्या आपके पिता ने आज आपके साथ संवाद नहीं किया है?" उसने मुझे गुस्से से देखा और बेहोश हो गई। अचानक, रसोई में, मुझे उस सास की आत्मा के बारे में पता था। एक बाल्टी में कुछ था, जैसे एक चिड़िया फड़फड़ा रही थी। जब मैंने अपने सहयोगियों से अंदर जाने को कहा, तो किसी की हिम्मत नहीं हुई। जब उनमें से एक आखिरकार अंदर गया, तो उसे कुछ नहीं मिला।

उपस्थित सभी लोग भयभीत थे क्योंकि रसोई में ऐसा कुछ नहीं था। कई के चेहरे पर सवालिया निशान थे। उस घर में उस आत्मा को मुक्ति का प्रयास चल रहा था। नाथजी की कृपा से वह शक्ति मुक्त हो गई। थोड़े काल पश्चात, पिलंकरों ने अपना घर बसा लिया और उनकी बहन की शादी हो गई। वे सभी खुश हैं।

Episode-3

(English)

True Experience

Hello

⚉ Nicky Rupesh and I all decided to go to Mr. Pilankar's Thane for an architectural test, but by chance, I reached his house first. The house was a sitting room with a small window and a single front door. The house had ten X fifteen rooms with letters on the house.

      

Even though it was raining heavily, I searched for his house and reached his home. At the same time, in the kitchen of their house, an older woman, wearing an old sari, saw me leaning over and quickly slipped inside. Pilankar came to the door, this Maharaj, I was waiting for you .....

Photo by Flora Westbrook from Pexels

Pilankar welcomed me by giving me a chair to sit on. I asked them, is your mother inside? Then he said no, the wife has gone to work. My little girl and I are both at home. I am ready to send the girl to school. Surprised, I asked them how it was possible. Coming in, I saw an older woman.

Pilankar told me you could come to the kitchen and make sure we go to their small room and see if there is no one there. Well, there was no other way to get out, so I thought for a moment, this is something different. At that time, Pilankaran asked me again, who did you see? I told them that if you have some photo albums of your relatives, give it to me so that the person in it can identify you.

He handed me a photo album of his house and said, "Maharaj, can you tell me who this person is?" So when I started looking at that photo album, I pointed to a photo of an older woman and said that this is the person. She told me that she was my mother-in-law and that she was no longer alive, but when she died, she said to me that I would always be with you.

No matter how close a person is to you when she dies, her desires get stuck in your people. Since the deceased soul needs salvation, I objected to his decision and told Pilankaran that we should try to liberate the soul of your mother-in-law.

Pilankar acknowledged this and asked me to finish the ritual as soon as possible, adding that my sister had some problems. Because even though she was highly educated, she did not get a good job. It is understood that at the time of her father's death, it was permanently ingrained in her body. Pilankar started urging me to cooperate as soon as possible for all these issues.

On the right day, we went to work with them. After all the events were over, the house churches started questioning me. I asked Pilankar's sister, "Didn't your father communicate with you today?" She stared at me, angrily and fainted. In the kitchen, I was aware of my mother-in-law's soul. There was something in a bucket like a bird fluttering. When I asked my colleagues to go inside, no one dared. When one of them finally went inside, he found nothing.

Everyone present was horrified because there was nothing like that in the kitchen. Many had question marks on their faces. There was a power struggle in that house. The grace of Nathji saved that power. Within a short period, the Pilankars settled down, and their sister got married. They are all happy.