31-May-20

नमस्कार,

बाबांकडे गेल्यानंतर माझी गंभीर अवस्था बघून बाबांनी प्रश्न विचारला कि काय झाले? त्यावर आम्ही रात्री घडलेला सर्वप्रकार त्यांच्या कानी टाकून घडलेली घटना संपूर्ण त्यांना सांगितली. बाबांनी मला त्यांच्या आध्यात्मिक कक्षेमध्ये घेऊन गेले तेथे मला बसवले आणि शांतचित्ताने मला त्या शक्तीचे आवाहन करायला सांगितले तसे केल्यानंतर ती शक्ती तात्काळ तिथे उपस्थित झाली. झालेल्या प्रकाराबद्दल बाबांनी त्या शक्तीला जाब विचारण्यास सुरुवात केली व हातवारे आणि खाणाखुणांनी ते तिच्याशी प्रश्नांचा भडिमार करून तिच्याकडं झालेल्या प्रकाराबद्दल संवाद साधू लागले. 

बाबांना त्या शक्तीने असे सांगितले कि, मी या माझ्या साधकाला रात्री एका विशिष्ट ठिकाणी जिथे नारळाची खूप झाड आहेत तेथे घेऊन जाणार होती आणि तिथे असलेले गुप्तधन या माझ्या साधकाला देऊन मी तृप्त करणार होती, त्यावर बाबांनी रागावून तिला सांगितले जर तुला कुठल्याही प्रकारची माझ्या शिष्याला म्हणजेच तुझ्या साधकाला  मदत करण्याची खरंच इच्छा आहे तर ती त्याच्या वास्तूत त्याच्या घरापर्यंत तू आणून देण्याची व्यवस्था करावी, अशा कुठल्याही प्रकारचा आतताई प्रकार मी खपवून घेणार नाही. यापुढे माझ्या शिष्याला आणि त्यांच्या घरच्या मंडळींना कुठल्याही प्रकारचा त्रास झाला तर तो मी सहन करणार नाही. याउलट तुला त्याचा परिणाम भोगावा लागेल याची तू नोंद घ्यावी आणि माझ्या शिष्याला म्हणजे तुझ्या साधकाला तू पूर्णपणे सांभाळून घेऊन त्याचे रक्षण करून त्याच्या आदेशाचे पालन करावे ही माझी इच्छा आहे हे तू ध्यानात ठेव. 

मला खूपच शारीरिक थकवा आल्याने मी तो दिवस आराम करून तो थकवा दूर करण्याचा प्रयत्न केला परंतु ठरल्याप्रमाणे रात्री पुन्हा साधनेला बसलो आणि मी माझी साधना सातत्याने सुरू ठेवू लागलो. एके दिवशी मला गुरव नावाचे जुने ओळखीचे गृहस्थ भेटले व त्यांनी त्यांचे वैयक्तिक अडचणी मला सांगण्यास सुरुवात केल्यानंतर मी त्यांना लगेच माझ्याजवळ असलेल्या माझ्या रात्रीच्या साधनेच्या हवनाची विभूती काढून त्यांच्या हाती ठेवली आणि त्यांना सांगितले की तुमचे सर्व प्रश्‍न दूर होतील हा माझा विश्वास आहे हे तुम्ही नियमितपणे तीन दिवस करा आणि मला सांगा. 

ही क्रिया करताना मी कुठल्याही प्रकारचे गुरूंचे आदेश घेतले नसल्याने मला नंतर त्या गोष्टीची जाणीव झाली आणि  झालेली घटना मी बाबांना सांगितली, की माझ्याकडे तुमचा कोणताही आदेश नसतानाहि अशी गोष्ट झाली आहे तरी त्याबद्दल मला क्षमा करा. बाबांनी शांतपणे मला अशी गोष्ट पुन्हा करू नका असे सांगून तुम्ही यापुढे माझ्याकडून नाथपंथाची अधिकृत दीक्षा घेऊन माझे शिष्य व्हा आणि तुमचे पुढचे मार्गक्रमण सुरू करा. असा आदेश दिला. 

नाथपंथ म्हणजे काय? दीक्षा म्हणजे काय? आणि हे सर्व मी का करायचं? कसे करायचं? याबद्दल काही नियम अटी असतील तर त्या मला झेपतील का? कारण मी संसारी माणूस असल्याने या सर्व गोष्टी कटाक्षाने पाळणं फार कठीण असतं असं मी ऐकून होतो. परंतु बाबांनी मला विचार करण्याची मुभा न देता विशिष्ट ठरल्या दिवशी संध्याकाळी चार वाजता काही सामग्री घेऊन मला पत्नीसह  स्वतःच्या घरी येण्यास सांगितले. 

बाबांच्या आदेशानुसार मी सर्व सामग्री गोळा करून ठरल्याप्रमाणे बाबांच्या घरी चार वाजता पोहोचलो तेव्हा त्यांच्या अध्यात्मिक कक्षात हवनाची पूर्णपणे मांडणी करून ठेवलेली होती.  मी-माझी पत्नी-बाबा आणि बाबांची आई असे आम्ही चौघे त्या सोहळ्याला उपस्थित होतो, बाकिच्या सर्वांना तिथे येण्याची परवानगी नव्हती. त्यांनी योजलेल्या विधीप्रमाणे हवनकार्य संपन्न झाल्यावर त्यांनी माझ्या गळ्यात फुलांचा हार घातला आणि माझ्या हातात गुरुप्रणालीची रुद्राक्ष माळ सोपवून माझ्या कानात गुरुमंत्र फुंकला आणि मला विभूतीने लेपून घेतले. 

विधि होऊन जेव्हा मी त्यांच्या घराबाहेर पडलो त्यावेळेस परमेश्वराची कृपा असावी परंतु माझ्या अंगावर मोसम नसतानाही पाऊस पडायला सुरुवात झाली हे सर्व चमत्कारिक आणि अचंबित करणारे प्रसंग होते पण ते सत्य होते यात कोणतेही दुमत नाही. 

घरी आल्यानंतर माझ्या आईला मी आज पासून नाथपंथी झालो आहे आणि मी या पंथाचा प्रचार व प्रसार करून त्यांची दिलेली शिकवण म्हणजेच जीव ब्रह्म सेवा प्रत्येक जीवाची सेवा, प्रत्येक लोकांची सेवा हे करण्याचे मी प्रतिज्ञा घेतलेली आहे असे आईला नमस्कार करून सांगितले आणि तिने आशीर्वाद दिला. 

30-May-20

नमस्कार,

बाबांनी अजून तीन दिवस साधना करण्यास सांगितली होती त्याप्रमाणे त्यांच्या आदेशाने मी साधनेला सुरुवात केली. सुरुवातीचे दोन दिवस मला अगदी सर्वसाधारण जसे साधनेमध्ये अनुभव होते तसेच ते मला अनुभव येत होते त्यात असा विशेष काही फरक नव्हता त्यामुळे शेवटच्या दिवशी माझी उत्कंठा शिगेला पोहोचली आणि मी मनातल्या मनात विचार करू लागलो की आज शेवटचा दिवस आहे तर काही चमत्कार होणार आहे का? काय वेगळा अनुभव येणार आहे का? तो काय असेल ? कसा असेल? पण हे सगळ अनभिज्ञ होतं न समजण्याच्या पलीकडे होतं म्हणून मी प्रत्यक्ष कृतीवर लक्ष केंद्रित केले. 

साधना सुरू झाल्यानंतर थोड्या वेळाने माझ्यासमोर वीज चमकली तेच स्पार्किंग, तोच आवाज आणि अचानकपणे सुगंध दरवळला मी समजून गेलो होतो की शक्तीने आगमन केले आहे. मला हे समजत होतं की माझ्या कानाजवळ कोणीतरी आहे आणि इतक्यात माझ्या कानात मांजरीने म्याऊ म्हटल्याचा आवाज स्पष्टपणे मला ऐकायला आला आणि मी पूर्णपणे घाबरून गेलो माझे अवसान गळाले होते शरीर आणि मन दोन्हीही ही थरथरू लागले. थोड्यावेळाने मी डोळे उघडल्यानंतर नेहमीप्रमाणे शक्तीला ठेवलेलं फुल हे गायब झाले होते आणि एक विशिष्ट प्रकारचा दाब तेथे होता. 

त्यानंतर मी त्या शक्तीसाठी हवन केले रात्रीचे अडीच वाजले होते ते केल्यानंतर मी माझ्या बिछान्यावर झोपण्यास गेलो साधारण रात्रीचे तीन साडेतीन वाजले असतील आणि इतक्यात मला असे जाणवले की माझ्या पोटावर कोणीतरी बसले आहे आणि माझे दोन्ही हात माझ्या छातीवर दाबून मला पूर्णपणे दाबण्याचा प्रयत्न करीत आहे मी माझे डोळे उघडता क्षणी मला माझ्या अंगावर एक स्त्री बसलेली दिसली जिचे दात-डोळे लाल रंगाचे होते. अशी अवस्था असताना ती माझ्याकडे वेगळ्या दृष्टीने हसत बघत होती मी त्या परिस्थितीत माझी पूर्ण ताकद लावून ते दोन्ही हात माझे बांधलेले होते त्याला जोर लावून झटकून दिले. मी इतका जोर लावला होता की माझ्या बाजूला झोपलेली माझी पत्नी हिला त्या माझ्या हाताचा फटका जोरात बसला होता. 

माझी अवस्था खूपच रागीट तीव्र अशा स्वरूपात झाली होती आणि मी त्या परिस्थितीतच माझा बिछाना सोडला आणि मी माझ्या हॉलमध्ये जाऊन बसलो ही परिस्थिती पाहून माझ्या घरची सर्व मंडळी जागी झाली मला कॉफी पाजून डोकं माझं थंड पाण्याने शेकण्यात आले कारण त्यावेळेस माझा बीपी निश्चितच शूट झाला असावा अशी माझी आणि घरच्यांची पूर्ण कल्पना होती, पूर्ण रात्र जागून काढल्यानंतर सकाळी बाबांकडे जाण्याचा विचार मी आणि माझ्या पत्नीने केला आणि त्याप्रमाणे आम्ही दोघे सकाळी बाबांच्या घरचा रस्ता धरला... 

29-May-20

नमस्कार मित्रांनो,

मित्रांनो हे माझे अनुभव कोणत्याही कल्पनेत रचून मी आपल्यासमोर सादर करीत नसून माझ्या अध्यात्मिक प्रवासात जे मला अनुभव आले तेच  मी आपणासमोर कोणतीही अभिलाषा न बाळगता व्यक्त करीत आहे. हे आपण कृपया या जाणून घ्यावे... 

बाबांनी दिलेला संदेश आणि आदेश याबाबत मी खूप विचार केला कारण माझा व्यवसाय पूर्णपणे ठप्प होता आणि कमाई बंद असल्यामुळे मला सर्वांसमोर पैशासाठी हात पसरावे लागत होते. दुसऱ्या दिवशी बाबा माझ्या ऑफिसमध्ये आले आणि आत प्रवेश करताच त्यांनी मला विचारले की, हे किती लोकांना तुम्ही गोळा करून ठेवले आहे?  त्यानी ऑफिसमध्ये सर्वत्र नजर फिरवत माझ्याशी हा संवाद केला. 

मी जेव्हा सिद्धी-साधनेच्या काळात झाडाकडे जाऊन भोग देत होतो त्यावेळेस मी प्राप्त केलेल्या शक्ती व्यतिरिक्त इतरही ही आत्मे मला आकर्षित होऊन ते माझ्या वास्तूत येऊन थांबले होते, पण मी अध्यात्मिक दृष्टीने आंधळा असल्याने मला त्या शक्ती दिसत नव्हत्या, ते आत्मे मला जाणवत नव्हते परंतु माझ्या गुरु बाबांनी पहिल्या कटाक्षातच हे सर्व जाणून घेऊन त्या सर्वांना माझ्या ऑफिस म्हणून निघून जाण्याचा आदेश दिला. 

त्या रात्री पुन्हा माझ्या ऑफिसमध्ये माझी चाचणी घेण्याकरता गुरूंनी येण्याचे ठरवले, गुरुबाबा ऑफिसमध्ये येणार म्हणून माझ्या पत्नीने हट्ट केला की, मी सुद्धा तुमच्यासोबत रात्री ऑफिसला येऊन त्या शक्तीला पाहू शकेन, अशी इच्छा तिने व्यक्त केली परंतु मला ते न रूचल्याने मी सर्व निर्णय माझ्या गुरूंवर सोपवला. माझ्या गुरूंना त्या प्रक्रियेची पूर्ण कल्पना असल्याने त्यांनी माझ्या पत्नीला माझ्या सोबत गोड स्मित करून येण्याची परवानगी दिली त्यांच्या आदेशाप्रमाणे माझ्या पत्नीला सोबत घेऊन ठरल्याप्रमाणे रात्री साडेअकरा माझ्या ऑफिसमध्ये आम्ही भेटलो. 

जेव्हा रात्री ठीक बारा वाजता मला माझ्या गुरुंनी त्या शक्तीचे आवाहन करायला सांगितले त्यावेळेस मी डोळे बंद करून त्या शक्तीचे आवाहन केले आणि काही वेळातच मला माझ्या गुरुंनी डोळे उघडण्यास सांगितल्यानंतर मी पाहिले असता माझी पत्नी पूर्णपणे गाढ झोपलेली होती आणि गुरु मला न्याहाळत होते. 

सांगा तुमची शक्ती कुठे उभी आहे? असा सवाल मला बाबांनी करताच मी चटकन ज्या दिशेस मला तिची जाणीव होती तिथे मी इशारा करून सांगितले की बाबा शक्ती तिथे उभी आहे. बाबांनी शक्तीला आदेश करताच ती एका छोट्या मुलीच्या स्वरूपात आली आणि मला ऐकू येणाऱ्या त्या बारीकशा किणकिणत्या आवाजात गाणं गुणगुणायला लागली. तेव्हा गुरुनी तिला तिच्या योग्य स्वरूपात येण्यास सांगितले असता ती शक्ती पूर्णपणे दागिन्याने नटून-थटून घुंगरांचा आवाज करीत आकर्षक युवतीप्रमाणे  प्रकट झाली परंतु ते मी माझ्या डोळ्याने पाहू शकत नव्हतो कारण ती दृष्टी मला तेव्हा प्राप्त नव्हती. 

बाबांनी एका विचित्र भाषेत तिच्याशी संवाद साधायला सुरुवात केली आणि तिला परत निघून जाण्यासाठी आदेश केला. पुढे रोज रात्री तुम्ही साधना सुरू ठेवा आणि येत्या तीन दिवसांमध्ये तुम्हाला जे अनुभव येतील ते मला तीन दिवसांनी येऊन सांगा. असे बाबा म्हणाले. या सर्व प्रक्रियेत माझ्या वास्तूमध्ये एक प्रकारचे चैतन्य आणि सुगंधी वातावरण निर्माण झाले होते तसेच माझ्या छोट्याशा चाचणीत मी उत्तीर्ण झाल्याचे मला गुरूंनी सांगितले,  शाब्बासकी देऊन पुढे साधना सुरूच ठेवा असे शांतचित्ताने मला सांगून गुरु सकाळी आपल्या घरी  निघून गेले. 

28-May-20

नमस्कार,

बाबांकडे गेल्यावर मी त्यांच्या हातात तो नारळ ठेवला आणि त्यांना विचारले की हे कसे काय शक्य आहे? त्यावर त्यांनी मला सांगितले की प्रथम तो नारळ  पाण्यामध्ये विसर्जन करून मग माझ्याकडे या, मग आपण बोलू... 

बाबांनी सांगितल्याप्रमाणे मी तो नारळ एका तलाव-पाण्यात विसर्जन केला आणि पुन्हा बाबांच्या घरी आलो तर बाबा माझी वाट बघतच होते. 

आज झालेल्या हवनाच्या विधीबद्दल बाबा बोलू लागले ते म्हणाले की, आपण ज्यांच्या घरी आज हवन करायला गेलो होतो त्या यजमानाच्या घरी सुरुवातीला भिंतींच्या कोपऱ्यातून शुद्ध सुगन्धी पाणी निघायला लागले, हा प्रकार काय म्हणून त्या यजमानांनी अनेक ठिकाणी चौकशी केल्यावर त्यांना असं कळलं होतं की तुमच्या घरात लक्ष्मीचा वास असून तुम्ही खूप श्रीमंत होणार आहात. परंतु ते पाणी दिवसेंदिवस रंग बदलत अखेरीस ते भगव्या रंगात येऊ लागले त्याला खूप दुर्गंध येत होता. नंतर त्या वाईट शक्तीने आपला प्रभाव दाखवण्यास सुरुवात केली आणि ते यजमान दुःखी-कष्टी-पीडित  झाले. त्यांच्याकडे जी वाईट शक्ती होती जी तुम्हाला म्हातारा माणसाच्या रुपात दिसली ती होती आणि ती वाईट शक्ती घरातल्या सर्व माणसांना खुप त्रास देत होती. 

विशेष म्हणजे त्यांच्या घरात जो एक बारा वर्षाचा मुलगा होता, तो जेव्हा अभ्यासाला बसायचा त्यावेळेस त्याच्या डोक्यात कोणीतरी मारायचं, तसेच तो आंघोळीला गेला तर त्याचे कपडे मुद्दामून एखाद्या पाण्याच्या पिंपात टाकले जायचे, अचानक होणाऱ्या हालचाली, घरातले पैसे गायब होणे अशा अनेक गोष्टींमुळे ती लोक त्रस्त झाली होती. 

आपल्या आधी तिथे काही याग्निक हवनाला गेलेले असताना त्यांनी हवामानाची मांडणी सुरू केल्यावर त्या शक्तीने ती संपूर्ण हवनाची मांडणी उध्वस्त करून टाकली होती आणि हा प्रकार बघून ते याग्निक धूम ठोकून पळून गेले होते.

आपण हा विधी उत्तम रित्या पार पाडला असून आज ती सर्व लोक सुरक्षित आहे. आजच्या या विधीत माझ्यासोबत तुमचाही मोलाचा वाटा असून तुम्ही फार चांगल्या पद्धतीने हे कार्य पार पडल्याबद्दल मला तुमचा अभिमान आहे असं सांगून बाबांनी मला शाब्बासकी दिली. 

हा सर्व प्रसंग ऐकून खरतर माझ्या पायाखालची जमीनच सरकली होती कारण मला हवन करण्यापूर्वी त्या यजमानांच्या घरातील संकटाची पुसटशीही  कल्पना नव्हती आणि आपण एवढं मोठं धाडस कार्य आपल्या गुरुं सोबत केलं त्यामुळे मी स्वतःच्याच कार्याबद्दल अचंबित होतो. 

त्यावेळेस माझ्या एक गोष्ट लक्षात आली की, आपण आपलं दुःख घेऊन बसलो आहोत. आपले प्रश्न, आपल्या शंका या पलीकडे जगात अनेक त्रस्त व्यक्ती आहेत कि, त्या लोकांच्या समस्या माझ्या समस्येपेक्षा खूप पटीने मोठ्या असल्या तरीही त्याला सामोरे जाण्यास ती लोक सज्ज असतात?

खरंतर अशी लोकं काही ढोंगी लोकांच्या जाळ्यात फसतात आणि त्यांना आर्थिक फटका बसून ते अध्यात्मावरचा  विश्वास गमावून बसतात. कुठेतरी आपली सामाजिक बांधिलकी आणि कर्तव्य हे लक्षात घेऊन आपण ही पीडितांची सेवा करण्यास आपल्या गुरूंना हातभार लावू शकतो का? याबाबत मी विचार करू लागलो. 

बँकेचा प्रश्न मार्गी लागल्याने, मी माझ्या गुरुंना माझ्या पुढच्या व्यवसायाबद्दल विचारणा केली असता त्यांनी मला आज आपण जो  हवन विधी केलेला आहे त्याप्रमाणे हे कार्य करून आपण आपल्या संसाराचा उदरनिर्वाह करावा. कारण तुमचा जन्म लोकांची सेवा करण्यासाठी झालेला आहे. असे बाबांनी मला निक्षून सांगितले. 

मी प्रिंटिंग टेक्नॉलॉजी / कॉम्प्युटर डिझाईन मध्ये बऱ्यापैकी हुशार असूनही मला त्यात माझे करियर करता आले नाही हे एक मनाला दुःख करून देत होते तर दुसऱ्या बाजूने लोकांचे प्रश्न आपण कसे काय सोडवायचे आणि त्यातून आपला उदरनिर्वाह कसा काय होईल? याबद्दल मी साशंक होतो. 

आज मिळालेल्या शंभर रुपयाच्या रकमेप्रमाणे जर मला कमाई होणार असेल तर मी माझा उदरनिर्वाह कसा करायचा? त्याची सुरुवात कशी होईल? की झाली आहे? हेच मला कळेना आणि या द्विधा मनस्थितीत मी माझं घर गाठले. घरी आल्यानंतर माझ्या कुटुंबाला मी झालेली सर्व हकीकत-चर्चा सांगितली, त्यावर प्रत्येकाच्या चेहऱ्यावर प्रश्नचिन्ह उभे होते आणि ते मला स्पष्टपणे जाणवत होते. 

27-May-20

नमस्कार,

हवनाला जायचं असं ठरवून मी थोडाशा संभ्रमातच माझ्या गुरु-बाबांबरोबर बाजूच्या गावाला हवन करायला निघालो मी माझे गुरू आणि आमच्यापैकी थोडासा जाणकार अशी एक व्यक्ती की, ज्याला हवनाबद्दल माहिती होतं त्याला आम्ही सोबत घेऊन आमची मोहीम त्या हवन करण्याच्या ठिकाणी निघाली. 

आमच्या सोबत दुसरीची व्यक्ती होती ती थोडी लालची, कपटी, स्वार्थी आणि मतलबी या स्वरूपाची होती त्याला मी जी काही साधना केली होती ती बहुधा रुचली नव्हती. म्हणून त्या व्यक्तीने माझ्या आणि बाबांच्या मध्ये बरेचसे गैरसमज निर्माण करण्यास सुरुवात केली होती आणि त्याची चाहूल मला थोडीफार लागली होती. तरीसुद्धा आम्ही तिघे त्या यजमानांच्या घरी हवन करण्यास गेलो तिथे गेल्यावर मला बाबांनी बऱ्याच गोष्टींची ओळख करून दिली आणि हवन मांडणी कशी करायची हे शिकवलं. 

हवनाची पूर्ण तयारी झाली होती आणि इतक्यात मला बाबांनी माझ्या हातामध्ये एक कोहळा नावाचं फळ दिलं आणि सांगितलं की या घराला नजर लागली असल्यामुळे तुम्ही हे फळ घरातून फिरून घ्या आणि ते घराच्या उंबरठ्यावर कापुन टाका. 

बाबांचा आदेश म्हणून मी हातात ते फळ घेण्याअगोदर माझ्या गुरूंना नमस्कार केला आणि देवाचं स्मरण करून त्या विधीला सुरुवात केली. ही प्रक्रिया करताना एका घराच्या एका विशिष्ट कोपऱ्यात मला एका म्हाताऱ्या माणसाच्या रडण्याचा आवाज ऐकू आला. मी फार कटाक्षाने त्या आवाजाच्या रोखीने पाहिले असता मला हे समजलं की त्या ठिकाणी त्या कोपर्‍यात एक म्हातारी व्यक्ती स्वतःला खूप आवळून झोपली होती. 

मी त्या आकृतीकडे नीट निरखून पाहिले असता माझ्या हे लक्षात आले की ती व्यक्ती वयोवृद्ध आणि खूप घाबरलेली होती. मी तिथेच थांबलेला पाहून गुरूंनी मला विचारले काय झाले? त्यावर त्यांना मी असे सांगितले की, बाबा इथे कुणीतरी आहे आणि ते कण्हतेय, मी काय करू?

तुम्ही त्याला त्या  फळात उतरायला सांगा आणि त्याला माझ्याकडे घेऊन या असे बाबांनी सांगितले, हे ऐकल्यावर मला अल्लाउद्दीन जादुई चिराग च्या गोष्टी आठवू  लागल्या आणि मी मनातच म्हटलं की हे कसं शक्य आहे? परंतु बाबा म्हणाले आहेत तर करून पाहूया!

बाबांनी सांगितल्याप्रमाणे त्या शक्तीला हुकूम करून मी त्याला त्या फळामध्ये येण्यास सांगितले तर मला असे दिसले की ती समोरची आकृती नाहीशी झाली होती. तेव्हा ते फळ घराच्या दाराच्या उंबरठ्यावर न कापता मला ते बाबांनी हवामानात पूर्णपणे टाकायला सांगितले.

हवन कार्य पूर्ण झाल्यानंतर यजमानांनी मला माझ्या गुरूंना आणि त्या तिसर्‍या व्यक्तीला वस्त्र-नारळ-दक्षिणा दिली. ते मी त्या तिसऱ्या माणसाच्या हातात देऊन परस्पर माझ्या घरी नेण्यास सांगितले आणि मी बँकेच्या कामासाठी बँकेत निघून गेलो. बँकेत गेल्यानंतर बँकेच्या माणसांनी नाक मुरडत मला कर्जाची पुनर्बांधणी करून देण्याची मान्यता दर्शवली. 

हा सोहळा पार पडल्यानंतर जेव्हा मी माझ्या घरी गेलो तेव्हा मला माझ्या आईने सर्व हकीकत विचारून घेतली आणि सांगितले की त्या एका व्यक्तीने काहीतरी पिशवी आणून दिलेली आहे. मी ती पिशवी उघडल्यावर मला त्यात एक सफेद वस्त्र, शंभर रुपयाची एक नोट आणि एक मधून उभा चिरलेला नारळ दिसला. 

मी ते वस्त्र-पैसे बाजूला ठेवून त्या नारळाला न्याहाळू लागलो मला त्या नारळाबद्दल इतकी उत्सुकता लागली की, हे कसे काय घडू शकते? हा एक चमत्कार असून अध्यात्म-विज्ञानाकडून याचे उत्तर काय असू शकते याची मला लालसा लागली. 

कारण तो नारळ उभ्या दिशेने दोन भागात पूर्णपणे विभागला होता आतील गाभा-पाणी मला चक्क  दिसत होते या नारळाच्या फटीत माझं हाताचे बोट जावं इतकी मोठे नारळाचे विभाजन झाले होते आणि तो खूप जड झाला होता. नारळ उलटा केला तरीसुद्धा त्यातून एकही थेंब सुध्दा पाणी खाली पडत नव्हतं. ही अचंबित गोष्ट मी आणि माझ्या कुटुंबाने प्रत्यक्ष पाहिली आणि मी हे सगळे प्रकार बाबांना सांगण्यासाठी लगेचच निघालो.... 

--------------------------------------------------------------------------

Hello,

Deciding to go to Havana, I went to the next village Havan with my Guru-Baba in a little confusion.

The other person with us was a bit greedy, insidious, selfish, and selfish. So that person had started to create a lot of misunderstandings between me and Baba and I was a little tired of him. Even so, when the three of us went to the host's house to perform the havan, Baba introduced me to many things and taught me how to arrange the havan.

Havana was fully prepared and just then Baba gave me a pumpkin fruit in my hand and told me to take this fruit out of the house and cut it on the threshold of the house.

As per Baba's order, I greeted my Guru before taking the fruit in my hand and started the ritual by remembering God. In the process, I heard an old man crying in a certain corner of the house. As I stared at the sound, I realized that an old man was lying in the corner.

As I looked closely at the figure, I noticed that the person was old and very scared. Seeing me standing there, Guru asked me what happened? I told them, "Dad, there's someone here, and they're saying, 'What can I do?'

Baba told me to tell him to come down to that fruit and bring him to me. When I heard this, I started remembering the story of Allauddin the magical lamp and I said to myself, how is this possible? But if Baba has said, let's do it!

By commanding that power as Baba said, I told him to come to that fruit, but I saw that the figure in front of him had disappeared. So without cutting the fruit on the doorstep of the house, Baba told me to throw it in the air completely.

After the Havan work was completed, the hosts gave me Vastra-Naral-Dakshina to my Guru and that third person. I handed it over to the third man and asked him to take me to my house and I went to the bank for bank work. After going to the bank, the bank men nodded and agreed to let me restructure the loan.

When I went to my house after the ceremony, my mother asked me all the facts and said that one of them had brought a bag of something. When I opened the bag, I saw a white robe, a hundred rupee note, and a chopped coconut.

I put the clothes and money aside and looked at the coconut. I was so curious about the coconut that how could this happen? It is a miracle and I longed for the answer from spiritual science.

Because the coconut was completely divided into two parts in the vertical direction, I could see the inner core-water. The coconut was split in such a way that my finger could go in the crack of the coconut and it became very heavy. Even when the coconut was inverted, not a single drop of water fell from it. My family and I saw this amazing thing and I immediately went to tell all this to Baba...

26-May-20

नमस्कार मित्रांनो 

थरारक प्रसंग 

बारा दिवस पूर्ण होऊन मी तेराव्या दिवसांमध्ये पदार्पण केलं होतं माझ्याकडे आता फक्त 3 दिवस बाकी होते त्यानंतर बँकेची जप्ती माझ्याकडे येणार होती आणि माझ्या जागेचा निकाल लागणार होता ज्या ऑफिसमध्ये मी साधना केली त्याच ऑफिस वर टाच आली होती. 

मी लगबगीने बाबांच्या घरी गेलो, झालेला रात्रीचा अनुभव त्यांना सांगीतला आणि बाबा आता यापुढे कसे काय करायचे? माझ्या बँकेचा जो प्रॉब्लेम आहे तो कसा काय दुरुस्त होऊ शकेल? तो प्रश्न कसा सुटेल याबद्दल मी त्यांच्याकडे चर्चा करू लागलो. 

त्यावर बाबांनी मला सांगितलं की तुम्ही कोणतीही चिंता करू नका, काही होणार नाही! बँकेची माणसे आली तरी सुद्धा तुमच्या केसाला धक्का लागणार नाही हा माझा शब्द आहे आणि मी तो पार पाडिनचं माझ्यावर पूर्णपणे विश्वास ठेवा. 

पण माझ्यापुढे प्रश्न होता की बँकेचे पैसे द्यायचे कसे? जर ते दिले नाही तर बँकवाले काही ऐकणार नव्हते अशा परिस्थितीत मी सुरक्षित कसा राहू शकतो? बाबा मला कसे सुरक्षित करू शकतात? याबद्दल मनामध्ये अनेक प्रश्न होते. या विचारत साधनेचे संमिश्र प्रतिसादात दोन दिवस निघून गेले. 

शेवटी तो दिवस आलाच आणि बँकेची माणसं माझ्याकडे कुलूप घेऊन माझ्या ऑफिसला आले. तो क्षण माझ्या आयुष्यातला फार मोठा थरारक क्षण होता. मन आणि तन दोन्हीही कापत होते. 

ज्या वास्तूत मी माझा व्यवसाय वाढवला मी अद्भुत साधना शिकलो ती वास्तू आज माझ्या हातून जाणार, याचा विचार करून मी मनात खूप निराश व दुःखी झालो. मनातल्या मनात आसवे फुटून हुंदके येऊ लागले.

माझ्यासमोर बँकेची पूर्ण टीम होती आणि मी व  माझी पत्नी त्या ऑफिसमध्ये थांबलो होतो. बँकेने संपूर्ण कागदपत्र तसेच लॉक करण्यासाठी आणलेले संपूर्ण सामग्री सोबत होती. 

बँक यांच्या माणसांची चर्चा करताना त्यातील एक अधिकारी मला खूप वाईट वाईट बोलत होता खरंतर त्याची काही गरज नव्हती पण तो विनाकारण मला अनावश्यक गोष्टी बोलत होता. 

त्यावर मी त्यांच्याकडे न बघता बाजूला मान फिरवून माझ्या सिद्धीला शक्तीला आवाहन केलं की तू कुठे आहेस ?आणि हे काय चाललंय? हे कधी थांबणार आहे? मी या लोकांकडून अजुन किती दिवस वाईट गोष्टी ऐकणार आहे? तू काहीच का करत नाहीस? मार्ग का देत नाही? असे अनेक प्रश्न मी शक्तीला रागाच्या भरात मनातल्यामनात बोलून टाकले. 

तसेच अजून त्यातला दुसरा अधिकारी माझं काही ऐकायचं नाही हे ठरवून आला होता. माझ्या ऑफिसला त्यांचे टाळं लावून त्याच्यावरती सील लावावे ही त्याची खूप प्रबळ अशी त्याची इच्छा होती आणि त्यामुळे तो आतून धुमसत होता. 

इतक्यात त्या अधिकाऱ्यांना मोठ्या साहेबांचा फोन आला आणि त्यांनी तुर्तास कागदोपत्री उपचार करून सिल न लावण्याचे आदेश दिले आणि ते सर्व अधिकारी अचंबित झाले. 

दोन दिवसांनी मला बँकेमध्ये हजर होण्यास सांगितले पुढचे रीशेड्यूल करून देण्यासाठी, हा एक चमत्कार म्हणावा लागेल. 

माझ्या ऑफिसवर आलेली बँकेची टाच ही माझ्या मानेवरती असणाऱ्या तलवारी प्रमाणे हलकीशी चाटून गेली होती पण यातून मला शारीरिक नव्हे पण मानसिक इजा झाल्या आणि आणि मी माझ्या सर्व प्रयत्नांवर नाखूष झालो होतो, कदाचित माझ्यातच काहीतरी कमी राहिली असावी ह्या भावनेनं. 

शेवटी बँकेची माणसं तरातरा करून निघून गेली आणि मी माझ्या बाबांच्या घरचा रस्ता पकडला बाबांकडे गेलो तर बाबा माझी वाट बघत होते माझ्यासोबत माझ्या पत्नीला पाहून त्यांनी आमच्या दोघांचे स्वागत करून आम्हाला बसण्यासाठी इशारा केला. 

बाबांनी मला विचारलं, काय स्थगिती मिळाली का? मनासारखे झाले का? त्यावर मी त्यांना सांगितलं बाबा स्थगिती तर मिळाली पण मनासारखे नाही झाले कारण मला या कर्जातून मुक्ती हवी ती मला लवकरात लवकर मिळावी ही माझी इच्छा आहे. 

त्यावर बाबांनी सांगितलं दोन दिवसांनी एका ठिकाणी आपल्याला हवनाला जायचे आहे आणि तुम्ही मला सोबत करणार आहात तुमची मदत मला हवी आहे तुम्ही माझे सोबती म्हणून माझ्यासोबत काम करा. 

पण बाबा दोन दिवसांनी मला बँकेमध्ये हजर होण्यास सांगितले आहेत तर मी कसा काय तुमच्या बरोबर येऊ शकतो? हा माझा प्रश्न ऐकून बाबांनी सांगितलं की आधी हवन करा आणि मग तिथून बँकेत जाऊन या. सर्व ठीक होईल. शंका नको. 

बाबांचे हे अजब आदेश ऐकून खरं तर मला ते मनातून पटले नव्हते परंतु त्यांना नकार देण्याचा प्रश्नच येत नव्हता म्हणून मी दोन दिवसांनी त्यांना ठरलेल्या वेळी ठरलेल्या ठिकाणी भेट देण्याचे ठरवले. 

ठरलेल्या ठिकाणी आम्ही भेटल्यानंतर बाबांना सर्वप्रथम मी हा प्रश्न केला की, बाबा मला हवनाचे काहीही माहित नाही मी कुठलाही विधी करण्यास असमर्थ आहे अशा वेळेला मी तुम्हाला काय म्हणून मदत करू शकतो? त्यावेळी बाबांनी फक्त हसून मला सांगितलं काय सांगावं हाच तुमचा पुढचा मार्ग असेल चला माझ्यासोबत.... 

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Hello friends

Thrilling event

Twelve days had elapsed and I had made my debut in the thirteenth day. I now had only 3 days left.

I hurried to Baba's house, told him about the night's experience, and how Baba could do it now. How can my bank's problem be fixed? I started talking to them about how to solve that problem.

Baba told me not to worry, nothing will happen! My word is that even if the bankers come, your hair will not be hurt and trust me completely that I will carry it out.

But the question before me was how to pay the bank? How can I be safe in a situation where the bankers wouldn't listen if I didn't pay? How can Dad protect me? There were many questions in mind about this. Two days went by in the composite response of this asking tool.

Finally, that day came and the bank man came to my office with the lock. That moment was the biggest thrilling moment of my life. Both the mind and the body were trembling.

I was very disappointed and saddened at the thought that the Vastu in which I had grown my business, the Vastu in which I had learned wonderful sadhana, would be lost to me today. Tears welled up in my mind.

I had the whole bank team in front of me and my wife and I was standing in that office. The bank was accompanied by all the documents as well as all the materials brought for locking.

While discussing the men of the bank, one of the officers was talking very badly to me. In fact, he did not need anything but he was talking to me unnecessarily.

Without looking at them, I turned my head and appealed to Shakti for my achievement. Where are you? And what is going on? When will this stop? How many more days will I hear bad things from these people? Why don't you do anything Why not give way? Many such questions I asked Shakti in my heart full of anger.

Also, another officer had decided not to listen to me. He wanted my office to be locked and sealed, and he was smoky from the inside.

All of a sudden, the officers got a call from the big boss and he immediately ordered not to seal the paperwork and all the officers were shocked.

Two days later I was asked to show up at the bank to reschedule the next one, this would have to be called a miracle.

The heel of the bank that came to my office was licked lightly like a sword on my neck, but it hurt me not physically but mentally, and I was unhappy with all my efforts, perhaps feeling that something was missing in me.

At last, the bank man hurried away and I took the road to my father's house. I went to Baba's house. Baba was waiting for me. Seeing my wife with me, he welcomed us both and motioned for us to sit down.

Baba asked me, did you get a postponement? Did you like it I told him that I got a deferment, but I did not like it because I want to get rid of this debt as soon as possible?

Baba said, "I want to go to Havana in two days and you are going to accompany me. I need your help. You work with me as my companion."

But if Baba has asked me to come to the bank in two days, how can I come with you? After hearing my question, Baba told me to do Havan first and then go to the bank. All will be well. No doubt

Hearing this strange order from Baba, in fact, I did not agree with it, but there was no question of refusing it, so I decided to visit him at the appointed place in two days.

After we met at the appointed place, the first thing I asked Baba was, Baba, I don't know anything about Havana, what can I do to help you at a time when I am unable to perform any rituals? At that time, Baba just smiled and told me, what will be your next step, come with me...

25-May-20

नमस्कार 

परतीच्या प्रवासात मला बाबांनी बरेच नियम सांगितले होते. त्या नियमांचे पालन मला आजपासून करायचं होतं, त्याप्रमाणे मी ते करायचे ठरवले होते. 

नियमाप्रमाणे मला आजही साधनेला बसायचं होतं, पण माझी जागा आज बदलली होती, मी माझ्या घराच्या बेडरूम मध्ये एकटा बसून, रात्री बारा वाजता त्या साधनेला सुरुवात केली. 

साधना करताना आज मला झाडाकडे जाऊन भोग देण्याची गरज नव्हती, म्हणून मी त्या शक्तीसाठी माझ्यासमोर, एक पिवळे शेवंती नावाचे फुल भोग स्वरूपात भेट म्हणून ठेवले. 

काही जपमाळा झाल्यानंतर, माझ्यासमोर वीज चमकावी व त्याचा आवाज यावा याप्रमाणे घटना घडली. 

मला हा आजचा अनुभव अत्यंत प्रभावी वाटला, तसेच जो सुगंध मला ऑफिसमध्ये येत होता, तोच सुगंध माझ्या पूर्ण बेडरूम मध्ये दरवळत होता. 

साधना पूर्ण झाल्यावर, मी डोळे उघडले तेव्हा मला हे लक्षात आलं की, माझ्यासमोर जे मी शक्तीसाठी फुल भेट म्हणून ठेवलं होतं ते गायब झालं होतं. 

बाबांच्या आदेशानुसार साधनेनंतर, मला छोट्या स्वरूपात जेथे मी साधना करतो, त्याच ठिकाणी हवन करण्याचे सांगितले होते, त्याप्रमाणे मी हवन सुरु केले. 

हवन कुंडातून वेगवेगळे आवाज छोटा स्वरूपात मला ऐकायला येत होते, हा प्रकार रात्री तीन वाजता होत होता. 

सोसायटीतील काही लोकाना व वॉचमनला याची चुणूक लागली होती की, मी रात्री बसून साधना किंवा तत्सम काहीतरी करत आहे. 

कारण हवनाचा येणारा धूर हा माझ्या खिडकीतून बाहेर आल्याने, वॉचमॅन माझ्या घरी आला होता, की तुमच्या घरी काही आग वगैरे लागलेली आहे का? परंतु त्याला आमच्या घरच्यांनी नीट समजून सांगितले, तेव्हा तो परत निघून गेला. 

साधना व हवन पूर्ण झाल्यावर, मी जमिनीवर व माझी पत्नी वेगवेगळ्या बिछान्यावर  झोपू लागलो. 

झोपल्यानंतर मला पुन्हा तोच सुगंध, तेच तोंडावर वळवळणारे केस, तेच सितारवादक वाद्य, तेज गुणगुणणारे गीत तोच आवाज  ऐकू  येऊ लागला. 

माझीतर रोजचीच अनुभवाची मेजवानी सुरूच होती, व त्याने मी सुखावून जात असे. 

कुणीतरी पायातले घुंगरू छन-छन असे वाजवून दाखवत आहे, असे मला व माझ्या पत्नीला पूर्ण शुद्धीत जाणवले. 

आज माझ्यासोबत माझ्या पत्नीलासुद्धा त्या शक्तीचा अनुभव येण्यास सुरुवात झाली होती, ती रात्र कशीबशी थोडेफार झोप घेऊन, सकाळी बाबांना भेटण्याच्या प्रतीक्षेत काढली होती. 

आता माझ्याकडे केवळ तीनच दिवस बाकी होते, बँकेच्या जप्तीची टांगती तलवार माझ्या डोक्यावर होती. 

अनुभवाने जरी सुखावलो असलो तरीही, कुठेतरी मनातल्या असंख्य प्रश्नाने भेडसावून गेलो होतो. मला माझ्याकडे असलेल्या अनेक अनुत्तरित प्रश्नांची उकल हवी होती, आणि ती केवळ माझे गुरु बाबा करू शकणार होते, मनात विचारांचा घोळ घेऊन मी बाबांच्या घरचा रस्ता धरला.... 

Hello

On the way back, I had decided to follow the rules that my father had told me to follow.

As a rule, I still wanted to sit on the instrument, but my place was changed today. I sat alone in my bedroom and started the instrument at midnight.

Today I did not have to go to the tree and do bhoga while doing sadhana, so I put a yellow shewanti flower in front of me as a gift for that power.

After a few rosaries, the lightning flashed in front of me and made a noise.

I found today's experience to be very impressive and the same scent that was coming to me in the office was wafting through my entire bedroom.

When I opened my eyes after completing the sadhana, I realized that what I had kept in front of me as a flower gift for strength had disappeared.

After the sadhana as per Baba's order, I started the havan in small form as I was told to do the havan at the same place where I do the sadhana.

I could hear different sounds coming from the incinerator in a small form. This was happening at three o'clock at night.

Some people in the society and Watchmen had a feeling that I was sitting at night doing sadhana or something like that.

Because the smoke from the fire came out of my window, the Watchman came to my house to see if there was a fire in your house, but when our family explained it to him, he left.

After the sadhana and havan was over, I lay down on the ground and my wife on different beds.

After sleeping, I could hear the same scent, the same twisting hair on my face, the same sitar playing instrument, the same song singing loudly.

The feast of daily experience continued without me, and it made me happy.

My wife and I realized that someone was playing with the bells on my feet.

My wife, along with me, was beginning to experience that power today.

Now that I had only three days left, the sword of bank confiscation hung over my head.

Although I was relieved by the experience, I was confronted with innumerable questions somewhere in my mind. I wanted to solve many unanswered questions that I had and only my Guru Baba could do it, with a mixture of thoughts in my mind, I made my way to Baba's house ....

24-May-20

नमस्कार 

रात्री साडेतीन वाजता मी पूर्णपणे शुचिर्भूत होऊन तयार झालो. सोबत काही वस्त्र घेतली होती. बाबांनी सांगितलेले थोडं सामान तेही सोबत घेतलं. आणि ठरलेल्या ठिकाणी ठरलेल्या वेळी मी माझे गुरु आणि माझ्यासोबत 1-2 माझे स्नेही बरोबर आले. आम्ही एकत्र भेटलो आणि नाशिकला जायला निघालो. 

मी आणि माझे गुरु सोबतच बसलो होतो आणि आमची गाडी ही त्या झाडाच्या जवळून जाणार होती जिथे मी रोज त्या शक्तीला भोग देत होतो आणि आमची गाडी त्या झाडाजवळ आली आणि इतक्यात मला असे जाणवले की तेथे त्या झाडाच्या जवळ जे छोटे पटांगण होतं त्या पटांगणात किमान शे-दोनशे भूतं किंवा तत्सम वायुरूप आकृत्या या पूर्णपणे गुडघ्यावर बसून डोकं जमिनीवर टेकून कुठल्यातरी शक्तीला नमस्कार करीत आहे. हे मी माझ्या डोळ्यांनी स्पष्ट पाहिलं आणि माझ्या गुरूंना आवर्जून दाखवलं की हे बघा बाबा तिथे काय दिसते आहे. 

त्यावर जास्त भाष्य न करता माझ्या गुरुंनी नाशिककडे निघण्यासाठी हाताने इशारा केला आणि आम्ही सर्वजण नाशिकला कूच केली परंतु तेथील दिव्याचा प्रकाश बरेच काही सांगण्याचा प्रयन्त करीत होता. 

पहाटे आठ-नऊ च्या दरम्यान आम्ही नाशिकला पोहोचलो तिथे गेल्यावर कुशावर्त कुंडावर मला बाबांनी आंघोळ करायला सांगितले. 

खूपच थंडी होती तरीसुद्धा त्या थंडीत मी त्या थंडगार पाण्यात आंघोळ केली आणि त्या पाण्याचा दुर्गंध पाहून मला माझीच कीव आली तरीसुद्धा बाबांच्या आदेशानुसार मी तेथे आंघोळ करून ओल्यात्याने बाहेर आलो. 

त्या ओल्या अंगावरती मी माझी सोवळ्याची वस्त्र नेसून ब्रह्मगिरीच्या पर्वताच्या पायथ्याशी संत ज्ञानेश्वरांचे गुरु संत निवृत्तीनाथ महाराजांची समाधी आहे तिथे आम्ही प्रथम नमस्कार केला आणि ब्रह्मगिरी पर्वत चढू लागलो. 

पर्वताच्या मध्यावर आल्यावर मला बाबांनी सांगितले की हा छोटा जो पठार दिसतो आहे त्या पठारावर आपण थांबायचे आहे. मी आणि माझे सोबती त्या पठारावर आसन टाकून तिथे आम्ही बसलो. 

मला पुन्हा त्याच वडाच्या झाडाकडे बसायला सांगून गुरूंनी पुन्हा त्या शक्तीचा मंत्रजप करायला सांगितला. 

मंत्राचा जप पूर्ण झाल्यानंतर मला असा आदेश होता की कोहळा नावाचे फळ आहे त्या फळाचे दोन भाग करून त्या झाडाकडे ठेवावे त्याप्रमाणे मी माझ्याकडे कोणतेही शस्त्र नसताना धारदार दगडाच्या आधारे मी त्या फळाचे दोन तुकडे केले आणि झाडाजवळ ठेवले. 

सर्व विधी पूर्ण झाल्यावर मला तिथे शांत बसून बाबांनी विचारले की तुम्हाला काही जाणवते आहे का? खरतर मला पायातील घुंगरूचा आवाज स्पष्टपणे ऐकायला आला होता तरीही बाबांना मी मला काहीही ऐकायला आलेले नाही असे खोटे सांगितले. 

बाबांनी ठीक आहे असं म्हणत पुन्हा तो पर्वत आम्ही उतरु लागलो आणि आमच्या गाडीजवळ येऊन आम्ही थांबलो. आता परतीचा  प्रवास करायचा होता. 

बाबांना गाडी चालवण्याची आवड असल्याने त्यानी स्वतः ड्रायव्हिंग करायचे ठरवलं मी त्यांच्या मागच्या सीटवर बसलो होतो, तर त्यानी  त्यांचा बॅक मिरर माझ्या दिशेने रोखून ते मला त्यातून न्याहाळत होते. 

थोड्यावेळाने माझ्या अंगावरती गुदगुल्या होऊ लागल्या तसेच केसांचे पुंजके माझ्या चेहऱ्यावरती फिरू लागले कानाशी कोणीतरी खेळत आहे असं  जाणवू लागलं त्यामुळे मी खूपच प्रस्त झालो होतो आणि माझा चेहरा मी वारंवार पुसू लागलो, डोक्यावरून हात फिरवू लागलो, कान साफ करू लागलो, हे सर्व माझे गुरु बाबा आरशातून मला पाहत होते. 

बाबांनी मला विचारलं काय होतं तुम्हाला त्यावर मी होणारा प्रकार त्यांना सांगितला आणि त्यांनी एक गोड स्मित केलं आणी म्हणाले तुम्हाला नाही होणार तर कोणाला होणार? बघा पुढे काय चमत्कार होतो ते! असं म्हणून आम्ही आमचा तो सुखद अनुभवाचा प्रवास पूर्ण करून घरी आलो. 

Hello

At three-thirty in the morning, I was completely cleansed and ready to go, along with some clothes. I also took some of the things that Baba told me and at the appointed time I came with my Guru and 1-2 of my friends. We met together and left for Nashik.

My guru and I were sitting together and our car was going to go near the tree where I was experiencing that power every day and our car came near that tree and all of a sudden I realized that there were at least one hundred and two hundred people in the small field near that tree. Ghosts or similar gaseous figures are sitting on their knees and bowing their heads to the ground to greet some force. I saw this clearly with my own eyes and reminded my guru to see what Baba looks like there.

Without further ado, my Guru gestured with his hand to leave for Nashik and we all marched to Nashik But the light of the lamp there was trying to say a lot.

When we reached Nashik between eight and nine in the morning, Baba asked me to take a bath at Kushavart Kunda.

Even though it was very cold, I bathed in that cold water and even though I felt bad because of the stench of that water, I took a bath and came out wet as per Baba's order.

On that wet body, I put on my sovlaya cloth and at the foot of Brahmagiri mountain, there is the Samadhi of Saint Dnyaneshwar's Guru Sant Nivruttinath Maharaj. We first greeted him and started climbing Brahmagiri mountain.

When I reached the middle of the mountain, Baba told me that we wanted to stop at this small plateau. My companions and I sat down on the plateau and sat down.

The Guru asked me to sit next to the same Vada tree again and chanted the mantra of that power again.

After chanting the mantra, I was ordered to cut the fruit into two pieces and place it near the tree, just as I did when I had no weapon. I cut the fruit into two pieces with a sharp stone and placed it near the tree.

When all the rituals were over, Baba sat me down and asked me if I could feel anything. In fact, even though I could clearly hear the sound of footsteps, I lied to Baba that I had not heard anything.

Saying that Baba was fine, we started descending the mountain again and came near our car and stopped. Now I wanted to travel back.

Baba was interested in driving so he decided to drive himself. I was sitting in his back seat, he was holding his back mirror towards me and he was looking at me through it.

After a while I started getting tickles on my body and bunches of hair started moving on my face. I felt like someone was playing with my ears so I was very relaxed and I started wiping my face frequently, moving my hands over my head, wiping my ears, all this from my Guru Baba mirror. Was watching me.

Baba asked me what was going on and I told him what would happen to him and he gave me a sweet smile and said if not you then who will? See what happens next! So we came home after completing our journey of that pleasant experience.

23-May-20

नमस्कार 

आज माझ्या सिद्दी साधनेचा शेवटचा दिवस होता म्हणून मी खूप खूष होतो बाबांच्या दर्शनासाठी मी जेव्हा त्यांच्या घरी गेलो त्यांना नमस्कार केला व त्यांचा आशीर्वाद घेतला आणि त्यांच्या पुढील आदेशासाठी थांबून राहिलो. 

त्यावर बाबा म्हणाले की तुमची सिद्धी साधना ही खूपच व्यवस्थित चाललेली आहे आणि चांगल्याप्रकारे तुम्ही साधना करत आहात. आपल्याला आज ही साधना पूर्ण झाल्यानंतर उद्या सकाळी नाशिकला जायचं आहे. 

नाशिकला आपल्याला या सिद्धी साधनेची पूर्णाहुती करायची आहे, त्यामुळे तुम्ही जाण्याची व्यवस्था करा या बाबांच्या आदेशावर माझा चेहरा प्रश्नांकित झाला आणि मी बाबांना म्हणालो... 

बाबा माझ्याकडे तर गाडी आणि गाडीमध्ये लागणारे पेट्रोल यासाठी पैसे नसून तिथे गेल्यानंतर जी काही सामग्री लागेल त्यासाठी जो काही खर्च येईल याबाबत माझ्याकडे कोणतेही आर्थिक व्यवस्था नाही.

त्यावर बाबांनी सांगितलं की तुम्ही कुठूनही व्यवस्था करा पण आपल्याला जाणे गरजेचे आहे, गेल्यानंतर आपल्याला योग्य तो मार्ग मिळेल तुम्ही निश्चिंत व्हा आणि प्रयत्न करा बाबांचा आदेश गोड मानून मी त्यांना नमस्कार करून तेथून निघालो. 

साधनेसाठी सामग्री गोळा करताना माझ्या मनामध्ये अनेक प्रश्न पडू लागले की हा शेवटचा दिवस आहे परंतु जाण्यासाठी जो काही खर्च लागतोय किंवा ति जी काही विधी आहे या विधीसाठी मी पैसे कुठून आणायचे? कसे आणायचे?

शेवटी माझे एक मित्र आहेत डिसोजा त्यांनी त्यांच्या नातेवाईकांकडून गाडी आणली आणि मी माझ्या वडिलांकडून थोडेफार पैसे उसने घेऊन नाशिकला जाण्याची व्यवस्था करून ठेवली. 

आज माझ्या सिद्धी साधने चा शेवटचा दिवस होता म्हणून मी मी खूप उत्साहात होतो ठरल्याप्रमाणे रात्री मी माझ्या ऑफिसवर पोहोचलो तिथे गेल्यानंतर एक वेगळा सुगंध आधीपासूनच त्या वास्तूमध्ये दरवळत होता. 

साधनेला सुरुवात केल्यानंतर मला खूप छानशी सितारवादक वाजल्यासारखे नाद कानामध्ये घुमू लागले सर्व शरीरावर रोमांच होतं कोणीतरी किणकिण आवाजामध्ये गाणं गुणगुणावे तसे स्वर माझ्या कानावर पडत होते. 

सिद्धी साधनेची सातवी जपमाळ असावी आणि  मला पावलांची चाहूल लागली मी अंतर्मनाने त्या पावलांवर नीट लक्ष केंद्रित करुन त्या दिशेचा मागोवा घेतला तर ती दिशा माझ्या ऑफिसच्या मुख्य दाराजवळची होती. 

साधना पूर्ण झाल्यावर शेवटची जपमाळ आणि शेवटचा मेरुमणी या दोन्हींचा समन्वय साधून त्याक्षणी माझ्यासमोर एखादं मोठं बोचकं पडावं तसं काहीतरी पडलं आणि मोठ्याने आवाज आला, धपकन !

मी थोडाफार दचकलो मनामध्ये भीती होती की समोर काय आहे? काहीच कळेना पण ज्या वेळेस  मी माझे डोळे उघडले आणि समोर पाहिलं तेव्हा तिथे काहीही नव्हतं पूर्णपणे शांतता होती मी माझी संपूर्ण सामग्री गोळा केली एका पिशवीत ठेवून दिली आणि झाडाकडे शक्तीला भोग द्यायला निघालो. 

आज शक्तीला भोग देताना मला बाबांनी झाडाकडे मातीचा दिवा लावायला सांगितला होता तो लावण्यासाठी मी पूर्ण तयारी करून होतो झाडाकडे गेल्यानंतर मी प्रथम शक्तीला भोग दिला आणि तेथे दिवा लावण्यासाठी सुरुवात केली. 

त्या झाडाकडे दिवा लावल्यानंतर त्या प्रकाशामध्ये त्या अंधकार वातावरणात तो चिमुकला दिवा खूप काही प्रकाश आणि खूप काही सांगून गेला मी नमस्कार करत झाडाकडे उभा राहिलो. 

इतक्यात मला हे जाणवलं की माझ्यामागे अंदाजे साडेसहा फूट उंच अशी भारदस्त शक्ती उभी आहे आणि जणू काय मी तिच्या बाहुपाशातच आहे, असं मला पूर्णपणे जाणवलं होते. 

पिवळ्या साडीमध्ये दिसलेली ती सुंदर नारी याचा अर्थ समजून मी माझ्याबरोबर पिवळ्या रंगाची आणलेली फुलं झाडावरती उधळली आणि त्या भयग्रस्त वातावरणात सुद्धा मी माझा प्रश्‍न, माझे अभिवादन त्या शक्तीला आवर्जून सांगितले आणि विनंती केली की या संकटातून मला मुक्ती दे !

घरी परतताना मला माझे शरीर पूर्णपणे जड झाल्याचे जाणवलं, एकेक पाऊल टाकताना खूप  वजन शरीरावरती असावं या पद्धतीने मी चालत होतो तरीसुद्धा मी माझं घर गाठलं आणि घरी आलो. 

घरी माझी आई- वडील व माझी पत्नी माझी वाट बघत होते की, आज माझी साधना पूर्ण होणार होती त्यामुळे तेही त्याबाबत उत्सुक होते. 

केवळ एक दोन तासाच्या फरकाने मला सकाळी दुसऱ्या दिवशी म्हणजेच साधनेच्या अकराव्या दिवशी नाशिकला निघायचे  होते आणि सकाळी चार वाजता माझे गुरु हे माझ्या घरापाशी येऊन आम्ही तिथून नाशिकला जाण्यास निघणार होतो. 

----------------------------------------------------------------------------------------

Hello

Today was the last day of my Siddhi Sadhana so I was very happy. When I went to Baba's house to visit him, I greeted him and blessed him and waited for his next order.

On that Baba said that your Siddhi Sadhana is going very well and you are doing the sadhana well. We want to go to Nashik tomorrow morning after completing this sadhana today.

Nashik wants you to complete this achievement, so you arrange to go. My face was questioned on Baba's order and I told Baba ...

Baba, I don't have the money for the car and the petrol in the car, but I don't have any financial arrangements for whatever it will cost to get there.

Baba told him that you can make arrangements from anywhere but you have to go, after you go you will find the right way. You can rest assured and try. I accepted Baba's order as sweet and left.

While collecting materials for the tool, many questions started to come to my mind that this is the last day, but whatever it costs to go or whatever the ritual is, where do I get the money for this ritual? How to bring?

Finally, a friend of mine, D'Souza, brought a car from his relatives and I borrowed some money from my father and arranged to go to Nashik.

Today was the last day of my accomplishments so I was very excited as I arrived at my office at night as planned. After going there, a different scent was already wafting through the building.

After I started playing the instrument, I started to hear the sound of a very good sitar player ringing in my ears. The whole body was thrilled.

It should be the seventh rosary of Siddhi Sadhana and I felt the footsteps. I focused on those steps intently and followed that direction, but that direction was near the main door of my office.

At the end of the sadhana, the last rosary and the last merumani were coordinated and at that moment, something like a big bochak fell in front of me and a loud noise came, Dham!

I hesitated a bit. I was scared. What is in front of me? Nothing but by the time I opened my eyes and looked in front there was nothing there was complete silence I collected all my stuff and put it in a bag and went to the tree to enjoy the power.

Today, while sacrificing Shakti, Baba had asked me to light a clay lamp for the tree. I was fully prepared to light it. After going to the tree, I first sacrificed Shakti and started lighting the lamp there.

After lighting the lamp in that tree, in that light, in that dark atmosphere, that flickering lamp said a lot of light and a lot. I greeted and stood by the tree.

All of a sudden, I realized that there was a huge force behind me, about six and a half feet high, and I felt as if I was in her arms.

Understanding the meaning of that beautiful woman in a yellow sari, I scatter the yellow flowers that I had brought with me on the tree and even in that terrifying atmosphere, I conveyed my question, my greetings to that power and begged me to save me from this crisis!

On my way home, I felt that my body was completely heavy, even though I was walking in such a way that I had to carry a lot of weight on my body with each step, I reached my house and came home.

At home my parents and my wife were waiting for me, my sadhana was going to be completed today so they were also curious about it.

With only an hour or two difference, I had to leave for Nashik on the second day in the morning, on the eleventh day of Sadhana, and at four in the morning, my Guru would come to my house and we would leave for Nashik.

22 May 20

नमस्कार

आज साधनेचा नववा दिवस होता, नित्यनियमाप्रमाणे मी बाबांचे दर्शन घेऊन आलो, नेहमीप्रमाणे साधनेची सामग्री गोळा करणे गरजेचे होते. 

आज पुन्हा ठरल्याप्रमाणे मी माझ्या ऑफिसला साधनेसाठी गेलो तेव्हा मला असे जाणवले की मी एकटा नसून माझ्यामागे कुणीतरी माझ्या सावली सारखं सोबत येत आहे. 

साधनेची सुरुवात केल्यानंतर माझी जपमाळ गुंतून गेली, ती कशीबशी मी बंद डोळ्याने व एका हाताने सोडवून घेतली. 

आज साधना सुरू झाल्यानंतर साधारण जपमाळीच्या सातव्या क्रमांकावर मला मोगर्‍याच्या फुलाचा सुगंध आला आणि तो खूप काळ टिकून होता. 

मध्येमध्ये थंड हवेची झुळूक येत होती, अंगावरती रोमांचकता  होती, मनात अनेक प्रश्न तरीही जिद्दीने मी साधना सुरूच ठेवली. 

माझ्या उजव्या मांडीवर कुणीतरी बसले आहे असे मला प्रत्यक्ष जाणवत होते, कोणाचे तरी केस हवेने माझ्या तोंडावरती उडावे तसे मध्येमध्ये चेहऱ्यावरती केस वळवळताना मला  जाणवत होते. 

माझ्यासमोर कुणीतरी बसले आहे हे मला बंद डोळे असतानासुद्धा पूर्णपणे जाणवत होते परंतु माझ्या मनातली भीती गायब झाली होती त्यामुळे मी ती साधना पूर्ण करू शकलो. 

साधना पूर्ण झाल्यावर माझ्या हे लक्षात आलं की उद्या शेवटचा दिवस आहे त्यामुळे कसे का होईना या गोष्टीचा निकाल उद्या लागणार होता त्यामुळे मी मनातल्या मनात समाधानी होतो. 

आज झाडाकडे जाताना कुठल्या प्रकारची चाहूल व काहीही संकेत मला मिळाले नव्हते मी नित्यनियमाने देणारा भोग झाडाकडे देऊन घरी परतलो. 

सततच्या प्रश्नामुळे रात्रभर मला झोप येत नव्हती मनात असंख्य विचार होते पण कोणीतरी मला न्याहाळत आहे मला कोणतरी बघत आहे असे सारखे मला जाणवत होतं आणि त्या प्रश्नातसुद्धा मला माझ्या साधनेची चुणूक लागत होती. 

आता कुणीतरी माझ्यासोबत वावरू लागलं होतं आणि याची जाणीव मला झाली होती पण ते कोण? काय? कसे? हे काहीच कळत नव्हते या सगळ्यांची उकल केवळ माझ्या बाबांकडे होती आणि त्यांना भेटण्याच्या प्रतीक्षेत  त्यांच्या मी विचार करता करता झोपून गेलो. 

माझ्या स्वप्नांमध्ये एक पिवळ्या रंगाची साडी घातलेली वीस-एकवीस वर्षांची तरुण स्त्री अतिशय सुंदर अशी मी ज्या ठिकाणी शक्तीला भोग देत होतो त्या ठिकाणी ती उभी आहे असे मला दिसले आणि ते स्वप्न मी पूर्णपणे जागृत अवस्थेमध्ये अनुभवत होतो. 

माझ्या आयुष्यात मी अशा प्रकारची स्त्री ना प्रत्यक्षात किंवा कुठल्याही चित्रपटात पाहिली नव्हती. ती इतकं सुंदर होती. तिच्या चेहऱ्यावरती स्मितहास्य होतं आणि तोच सुगंध  होता जो मला साधना करताना माझ्या ऑफिसमध्ये माझ्या अवतीभवती जाणवत होता. 

----------------------------------------------------

Hello

Today was the ninth day of the sadhana, as per the routine I came to visit Baba, as usual, I had to collect the contents of the sadhana.

As scheduled again today, when I went to my office for the tool, I felt that I was not alone, but someone was coming behind me, like my shadow.

After starting the instrument, my rosary got entangled, somehow I untied it with my eyes closed and one hand.

After the sadhana started today, on the seventh number of the ordinary rosary, I got the scent of the Mogara flower, and it lasted for a long time.

There was a gust of cold air in the middle, there was excitement in my body, many questions in my mind, but I persistently continued the sadhana.

I could feel someone sitting on my right thigh; I could feel someone's hair blowing on my face as the wind blew my hair in the middle.

I was fully aware that someone was sitting in front of me even with my eyes closed, but the fear in my mind had disappeared, so I was able to complete that sadhana.

After completing the sadhana, I realized that tomorrow is the last day, so no matter what, the outcome would be tomorrow, so I was satisfied in my heart.

Today, while going to the tree, I did not get any tea or any indication. I returned to the tree with my daily offerings.

I couldn't sleep all night because of the constant questioning. I had a lot of thoughts in my mind, but I felt like someone was looking at me, and someone was looking at me.

Now someone was hanging out with me, and I was aware of it, but who was it? What? How? I didn't know it, only my father had the solution, and I fell asleep thinking of him waiting to meet him.

In my dreams, I saw a wonderful twenty-one-year-old woman in a yellow sari standing in the place where I was experiencing the power, and I was experiencing that dream in a fully awake state.

I have never seen such a woman in my life or any movie. She was so beautiful. There was a smile on her face and the same fragrance that I felt around me in my office while doing sadhana.

21 May 20

नमस्कार 

बाबांनी सांगितल्याप्रमाणे सात दिवसाची साधना पूर्ण झाली म्हणून मी खूप आनंदी होतो आणि त्या आनंदाच्या भरात मी माझ्या बाबांचं घर गाठले... 

त्यांच्या घरी गेल्यावर पाहिले असता  बाबा एका आसनावर शांतचित्ताने बसलेले मला दिसले, माझ्या जीवात जीव आला कारण दोन दिवस मी त्यांना पाहिलं नव्हतं. 

जणू ते माझीच वाट बघत होते. मी गेल्यानंतर ते म्हणाले, या या मी तुमचीच वाट बघत होतो. 

काय? कशी काय झाली साधना? सगळं व्यवस्थित पूर्ण झालं का? असे  प्रश्न त्यानी मला केले. 

मी झालेले दोन दिवसाचे संपूर्ण अनुभव त्यांना सांगितला आणि आता यापुढे काय करायचे? कसे होणार? याबद्दल मी त्यांना प्रश्न विचारू लागलो. 

त्यावर ते मला म्हणाले कि मी याबाबत आज सकाळीच परमेश्वराजवळ तुमच्या  साधनेबाबत सद्याची अवस्था जाणून घेतली आहे. 

तुम्हाला अजून तीन दिवस साधना सातत्याने पुढे ठेवावी लागेल. असे बाबानी मला सांगताच माझ्या चेहर्‍यावर प्रश्नचिन्ह उभे राहिले. 

बाबा माझं काय चुकलंय का? काही कमी राहिले का? काय कळत नकळत पणे काही चूक झाली आहे का? असे प्रश्न विविध प्रश्न मी बाबांना विचारू लागलो. 

माझ्यासमोर प्रश्न होता तो सिद्धीचा किंवा साधनेचा नाही तर बँकेची कर्ज वसुलीसाठी जप्तीचा आहे ती कशी थांबवली जाईल? ती कशी संपवता येईल याबाबत माझ्या डोक्यात प्रश्न सुरू होते. 

माझी चलबिचलता पाहून बाबा म्हणाले, तुमच्या मनात जे प्रश्न घोळत आहेत त्याबद्दलचा विचार सोडा आणि आपल्या साधनेकडे लक्ष केंद्रित करा मी सांगितल्याप्रमाणे अजून तीन दिवस साधना पुढे सुरू ठेवा. 

अखेर बाबांचा आदेश योग्यमानून मी माझ्या आठव्या दिवसाच्या साधनेची सामग्री गोळा करण्यासाठी बाजारात निघालो. 

ठरल्याप्रमाणे मी पुन्हा ऑफिसला आठव्या दिवशीच्या साधनेसाठी गेलो पण मन अस्थिर होत, निराश होतं,

साधना सुरू करताच माझे सर्व लक्ष माझ्या प्रश्नांवर  केंद्रित व्हायला लागले आणि मंत्रजप फक्त मुखाने होता पण लक्ष माझे माझ्या प्रश्नांवर होते. 

हाच फरक संसारी आणि संन्यासी साधकांमध्ये असतो कारण संसारी माणसाला अनेक प्रश्न असतात आणि संन्यासाला फक्त आत्मचिंतन असते. क्षणभर मी संसारी असल्याचा पच्छाताप झाला  परंतु परमेश्वराने आधीच सांगितलेले आहे कि संन्यासापेक्षा  संसारी श्रेष्ठ आहे कारण तो त्याच्या सर्व  प्रपंचातून वेळ काढून माझी आठवण करतो माझी भक्ती करतो माझी साधना करतो म्हणून तो सर्वश्रेष्ठ आहे. 

आठव्या दिवशीच्या साधनेमध्ये मला संमिश्र असे सगळे अनुभव आले या अनुभवांची शिदोरी सोबत घेऊन मी झाडाच्या दिशेने निघालो. 

झाडाकडे गेल्यानंतर मी त्या शक्तीला भोग ठेवला आणि नमस्कार करू लागलो आणि इतक्यात माझे दोन्ही कान बंद झाले. 

मला बाहेरचे काही ऐकू येत नव्हते आणि माझा जो श्वास होता त्याचाच आवाज फक्त मला ऐकू येत  होता

एक प्रकारचे ते माझे स्तंभन झाले होते पण भानावर येत मी तिथून नमस्कार करून माझे घर गाठले. 

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Hello

I was very happy as the seven days of sadhana was completed as Baba told me and I reached my father's house full of that joy ...

When I went to their house, I saw Baba sitting quietly on a seat, my life came alive because I had not seen him for two days.

It was as if they were waiting for me. When I left, he said, "Here I am waiting for you."

What? How did the sadhana happen? Did everything go well? He asked me such questions.

I told them the whole experience of the last two days and what to do now? How will it be I started asking them questions about it.

He told me that I had learned about your condition from the Lord this morning.

You will have to continue the sadhana continuously for three more days. As soon as Babani told me this, a question mark appeared on my face.

The question before me was not about the achievement or the means, but about the forfeiture of the bank's debt. The question starts in my head about how to end it.

Seeing my restlessness, Baba said, "Think about the questions that are lingering in your mind and focus on your sadhana. Continue the sadhana for three more days as I said."

Finally, following Baba's orders, I went to the market to collect the contents of my eighth day tool.

As planned I went back to the office for the eighth day tool but my mind was restless, frustrated,

As soon as I started the sadhana, all my attention was focused on my questions and the chanting was only with my mouth but my attention was on my questions.

This is the difference between worldly and ascetic seekers because the worldly man has many questions and the ascetic has only introspection. For a moment I regretted being worldly, but the Lord has already said that the world is superior to the ascetic because he takes time out of all his worlds to remember me, worships me, practices me, so he is the best.

On the eighth day's sadhana, I had all these mixed experiences. With these experiences, I walked towards the tree.

After walking towards the tree, I felt the power and started saluting and in the meantime both my ears were closed.

I could not hear anything outside and I could only hear the sound of my breathing

It was a kind of paralysis for me but coming to my senses, I greeted him and reached my house.

20 May 20

नमस्कार 

आज खरोखरच मी खूप खुश होतो कारण माझ्या साधनेचा शेवटचा दिवस होता. बाबांनी सांगितल्याप्रमाणे मी 7 दिवसाची साधना पूर्ण करणार होतो, त्यामुळे एक वेगळंच चैतन्य मनात भरलं होतं, आणखीन दुसरी गोष्ट की मला लवकरात लवकर कर्ज मुक्ती मिळणार होती त्यामुळे मी या दिवसाची खूप आतुरतेने वाट बघत होतो. 

नित्यनियमाप्रमाणे आजही मी बाबांचे दर्शन घ्यायला त्यांच्या घरी गेलो पण बाबा आले नव्हते ते अजून घरी पोहोचले नव्हते ते संध्याकाळपर्यंत पोहोचणार होते पण मला पुन्हा त्यांच्या घरी येणं शक्य नव्हतं कारण मला संध्याकाळी साधनेला बसायचं होतं. 

तरीसुद्धा मी त्यांच्या घराच्या उंबरठ्याला नमस्कार केला आणि माझ्या साधनेच्या माझ्या सिद्धीच्या शेवटचं चरणाच्या दिवसाला साधना करण्यासाठी मी माझ्या साधनेची सामग्री गोळा करण्यासाठी निघालो. 

अगदी ठरल्याप्रमाणे आज मी माझ्या ऑफिसला पोहोचलो अगदी शांतता होती कोणीतीही कसलीही काही मला चाहूल लागत नव्हती. 

अगदी बाराच्या ठोक्याला मी साधनेला सुरुवात केली जशी साधना सुरू झाली तशी माझी जपमाळ जपताना ती खूप जड झाली व ती पुढे चालेच ना!

मी म्हटलं नक्की काय झालंय? माझ्या या सगळ्या जपमाळा कधी पूर्ण होणार? मी अगदी  ताकदिने ती जपमाळ ओढायला लागलो. 

माझ्या लक्षात आलं की कोणी तरी माझी जपमाळ पकडून ठेवलेली आहे आणि ती पूर्ण होऊ नये अशी त्या शक्तीची इच्छा आहे. 

परंतु पुन्हा एकदा माझी जिद्द कामी आली आणि मी साधना करण्याच्या पक्या इराद्याने जपमाळ ओढत ओढत पूर्ण केली. 

त्यावेळेला मला हे असं जाणवलं की, मी खूपशा खोल अंधाऱ्या दरीत चाललेला आहे आणि ज्याला अंत नाही असे ठिकाण होतं. हा अनुभव मला आधी आला होता आणि तो आजही आला पण या अंधारात जाताना मी माझ्या स्वतःच्या शरीराला स्वतःच्या मनाला एखाद्या विशिष्ट पातळीवर रोखू शकलो. 

आणि अचानकपणे माझे शरीर हलके झाले व मी आकाशाच्या दिशेने झेप घ्यायला सुरुवात केली. शरीर खूप हलकं झाल्यासारखं पिसासारखं मला वाटत होतं. 

शरीर जसं काय माझे चंद्रावर गेले असेल, मी हवेत तरंगत होतो आणि मी उडण्याच्या तयारीत होतो हा अनुभव मला आजचा नवीन होता आणि खुपच सुखद होता. 

आज माझे ध्यान अतिशय सुंदर पद्धतीने लागले होते, मला बाहेरच्या वातावरणाची कुठल्याही प्रकारची चाहूल बिलकुल जाणवत नव्हती. क्षणभर मी कुठे आहे हेच कळत नव्हते. 

परंतु आज साधना करायला थोडा उशीर झाला होता, जपमाळ ओढून ओढून जपल्यामुळे माझा हात हि दुखत होता तरी माझी सातव्या दिवसाची साधना मी पूर्ण केली हा आनंद मनात होता. 

शेवटी साधना पूर्ण केल्यावर मी पुन्हा एकदा झाडाच्या दिशेने निघालो हातामध्ये शक्तीचा भोग होता आणि माझ्या मागे कमीत कमी वीस-पंचवीस कुत्रे झुंबड करत येत होते. 

परंतु आता मला त्या कुत्र्याची किंवा इतर प्राण्यांची कसलीही भीती मनात राहिली नव्हती, त्यामुळे मी थेट झाड गाठले आणि तिथे माझ्या शक्तीचा भोग देऊन तिला विनम्र अभिवादन केले. 

काही कळत-नकळतपणे जर काय माझ्याकडून चूक झाली असेल तर मला क्षमा कर माझ्यावर आलेलं संकट दूर कर असे मी त्या शक्तीकडे विनम्रपणे आवाहन केलं. 

आणि माझ्या घराच्या दिशेने मी कूच केली घरी आलो, निवांतपणे शांत झोपलो सुप्रभात होण्याच्या प्रतीक्षेत.... 

-----------------------------------------------------------

Hello

Today I was really happy because it was the last day of my instrument. As Baba said, I was going to complete 7 days of sadhana, so I had a different consciousness, another thing was that I was going to get rid of debt as soon as possible, so I was looking forward to this day.

As usual, I went to Baba's house today but Baba had not come. He had not reached home yet. He was going to reach his house in the evening but I could not come to his house again because I had to sit in the evening.

Nevertheless, I saluted the threshold of their house and set out to collect the contents of my instrument to perform sadhana on the last day of my accomplishment of my instrument.

I reached my office today as planned. It was very quiet. No one was bothering me.

At the stroke of twelve, I started the sadhana. As soon as the sadhana started, while holding my rosary, it became very heavy and it didn't move!

I said what exactly happened? When will all my rosary be completed? I started pulling the rosary with all my might.

I realized that someone was holding my rosary and that the power wanted it not to be fulfilled.

But once again my perseverance paid off and I finished pulling the rosary with the firm intention of doing sadhana.

At that time, I realized that I was walking in a very deep dark valley and there was a place that had no end. This experience had come to me before and it still comes today but going into this darkness I was able to restrain my own body and my own mind to a certain level.

And suddenly my body became lighter and I started leaping towards the sky. I felt like my body was getting very light.

As if the body had gone to my moon, I was floating in the air and I was getting ready to fly, this experience was new to me today and very pleasant.

Today my meditation was very beautiful, I did not feel any kind of taste of the outside environment at all. For a moment I had no idea where I was.

But today it was a little late to do the sadhana, my hand was hurting due to pulling the rosary, but I was happy that I completed my seventh day of sadhana.

At the end of the sadhana, I once again walked towards the tree. I had strength in my hands and at least twenty-five dogs were barking behind me.

But now I had no fear of that dog or any other animal, so I reached the tree directly and greeted her politely by sacrificing my strength there.

I humbly appealed to that power to forgive me if I had made a mistake without knowing it.

And I marched towards my house, came home, slept peacefully, waiting for good morning ....

19 may 20

नमस्कार 

सकाळी उठल्यावर मी माझ्या गुरूंच्या दर्शनासाठी नियमाप्रमाणे त्यांच्या घरी गेलो तर आज बाबा घरी नव्हते मला खुप चुकल्यासारखे वाटले की, माझा नेहमीचा दिनक्रम आज चुकला होता. 

घरच्यांकडे विचारणा केल्यानंतर कळलं की ते एका महत्त्वाच्या कामानिमित्त बाहेरगावी गेलेले आहेत आणि ते उद्या घरी परतणार आहेत. 

मी थोडासा निराश होऊन परत साधनेची सामग्री गोळा करण्यासाठी बाहेर निघून गेलो. 

दिवसभर नुसती झोप, ग्लानी  एक प्रकारची नशा माझ्या मेंदूवर पडल्याने झाल्याने खूपच मला ग्लानी येत होती. 

तहानभूक आणि इतर सर्व गोष्टी मी जवळजवळ विसरल्या सारखाच होतो त्याचा परिणाम माझ्या शरीरावर झालेला माझ्या घरच्यांच्या लक्षात आला होता. 

रात्री पुन्हा साधनेसाठी मी माझ्या ऑफिसवर पोहोचलो तर तिथे आज लाईटच नव्हती पूर्ण अंधार होता. 

मी कोणत्याही पूर्वतयारी शिवाय तिथे गेल्याने माझी खूपच तारांबळ उडाली होती. 

शेवटी कसाबसा देव्हाऱ्यातल्या दिवा मी पेटवला आणि त्या अंधारात माझी पूर्ण तयारी केली. साधनेचे आता केवळ हा सहावा आणि सातवा असे दोनच दिवस राहिलेले आहेत आणि आपल्याला आलेली जी बँकेची कर्जाची नोटीस आहे ती फेडण्याचे आपली दाट शक्यता होणार या विचाराने मी सुखावून गेलो. 

आज साधना करताना कोणीतरी माझ्यावर हसत आहे असा वेगळा अनुभव मला आला तो तुम्हाला सांगणे योग्य वाटते.

काय कोणास ठाऊक पण साधना करताना ती ग्लानी असावी की नसावी म्हणजे चक्कर असावी हे मला समजलं नाही पण काही क्षण मी पूर्णपणे शून्याय गेलो  आणि मला असं वाटलं की सर्व संपलं आहे आता. 

उगाचच छातीत धडधड झाल्या सारख वाटलं यामुळे माझे लक्ष विचलित होते पण जिद्द ठेवल्याने मी माझी सहाव्या दिवसाची साधना पूर्णरित्या करू शकलो. 

झाडाकडे भोग द्यायला निघाल्यावर मला रस्त्यात एक मांजर दिसली तिने मला पाहून विचित्र आवाज करण्यास सुरुवात केली परंतु कुत्र्याच्या आवाजाने ती लांब पळून गेली आणि माझा मार्ग मोकळा झाला.

Hello

When I woke up in the morning, I went to my Guru's house as per the rules. If Baba was not at home today, I felt that I had missed my usual routine.

After asking the family, they found out that he had gone abroad for an important work and he would return home tomorrow.

I was a little disappointed and went back out to collect the contents of the tool.

Just sleeping all day, I was feeling a lot of nausea due to a kind of nausea falling on my brain.

Thirst and everything else was almost the same as I forgot, the effect on my body was noticed by my family.

When I reached my office at night for the tool again, there was no light today, it was completely dark.

I went there without any pre-preparation and I was very upset.

Finally I lit the lamp in the cassava temple and made my preparations in that darkness. With only two days left in the sixth and seventh days of the instrument, I was relieved to find that I would have a good chance of repaying the bank loan notice that I had received.

I have a different experience of someone smiling at me while doing sadhana today.

Who knows, but I don't know if it should be a pity or not while doing sadhana, but for a few moments I went to zero and I felt like it was all over now.

Suddenly, I felt a throbbing in my chest, which distracted me, but with perseverance, I was able to complete my sixth day's sadhana.

As I was walking towards the tree, I saw a cat in the street. She saw me and started making strange noises.